Μια μελανωμένη βίγκαν, λαχταρώντας έντονη πρωκτική εξερεύνηση, παραδίδει την ηδονική της μορφή σε ένα ογκώδες καρφί από έβενο. Ανυποχώρητες ωθήσεις, τεντώνοντας τα όριά της, προκαλούν εκστατικά βογκητά και εκκλήσεις για απελευθέρωση. Ωστόσο, κάτω από το προσωπείο του πόνου, απολαμβάνει αυτόν τον πρωτόγονο, σαρκικό χορό.